Literatuur Yeah or neh #3: The boy in the stripped pyjamas.
Grenzen mogen ons dan opdelen, maar hoop verbindt ons...
Een aantal jaar geleden moest ik bij Engels een boek lezen. Niet zomaar een boek, maar een literair boek. Ik hield op dat moment al niet van literatuurboeken, maar in het Engels vond ik het nog erger. Ik had al ‘Harry Potter’ en ‘The Hunger Games’ gelezen. Ik mocht het volgende boek niet kiezen. Ik moest het boek ‘The boy in the stripped pyjama’ lezen. Met veel tegenzin begon ik aan het boek. Overigens kwam ik er pas later achter dat er een film van was. Misschien had ik het boek dan niet gelezen, maar dat het nu toch gedaan. En daar ben ik eigenlijk wel blij mee.
Het boek gaat over de negenjarige Bruno. Hij weet niks van de ouders en heeft geen idee van de vreselijke misdaden die plaatsvinden tijdens deze oorlog. Op een gegeven moment moet hij verhuizen naar een nieuw huis naar een afgelegen plek waar niks te doen is en niemand om mee te spelen. Op een dag leert hij Shmuel kennen. Shmuel is een jongen die een ander leven leidt aan de andere kant van het hek. Hij draagt een gestreepte pyjama, net als de andere mensen aan de andere kant van het hek.
Door de vriendschap met Shmuel, leert Bruno de verschrikkelijke dingen die plaats vind. Het is een zoektocht naar de waarheid. De zoektocht waar hij uiteindelijk zo in de ban van raakt dat er een verschrikkelijke proces op gaan komt.
Het is echt een mooi boek. Een boek die laat zien wat voor vreselijke praktijken plaats vindt in de oorlog. Een kind die zijn leven in geluk en liefde leeft tegenover een jongen die zijn leven in verdriet en angst leeft. Twee werelden die ver van elkaar afstaan, maar toch bij elkaar komen door simpele vriendschap. We zijn uiteindelijk allemaal mensen, allemaal gelijk, ongeacht wie of wat we zijn.
