Boekverfilming #2: Achtste groepers huilen
Achtste groepers huilen niet, iedereen kent het boek en iedereen kent de film. Het boek id echt geweldig, ik heb het al meerdere keren gelezen en er is geen keer dat ik niet gehuild heb. Het hele boek is emotioneel, maar ook herkenbaar. En de film is heel anders dan het boek, maar ook echt heel mooi en ontroerend. Dit is een film is het voorbeeld dat ze allebei mooi kunnen zijn, ook al verschillen ze.
Sommige details in de film verschillen een klein beetje van het boek, maar in de film zitten ook stukken die helemaal niet in het boek voorkomen. Maar dat vind ik iets moois. Dat je er tijdens het filmen achter komt dat een bepaald stuk heel goed bij de film past.
Mensen vinden het vaak vervelend wanneer niet alle gebeurtenissen uit een boek verfilmd zijn, maar dat snap ik wel. Je kan niet een heel boek verfilmen,. dan wordt het veel te lang.
Het moet voor Jaque Vriens ook heftig zjn geweest dit te filmen, vooral omdat hij het zelf heeft meegemaakt, Het is zijn verhaal, en dan zie je hoe dat tot leven wordt gewekt. Hoe ze de hoofdrollen uitkiezen, en normaal is dat al een klus. Maar in dit boek kende hij de personages persoonlijk.
Ik kan dit boek en deze film zeker aanraden, maar ik zou wel zeggen dat je er een doos tissues bij moet pakken.Want dat hij zielig is dat staat vast.
