Literatuur Yeah or Neh #2: Sonnyboy
In deze blog lees een literatuurboek. In deze blog ga ik aangeven of ik dit boek op mijn leeslijst zou zetten of dat ik hem totaal niet aanraadt.
Het was een mooi boek over oorlog en discriminatie, maar het was ook langdradig. Veel informatie was onnodig en maakte het boek moeilijk te volgen. Als de oorlog bereikt is in het boek, dan wordt het wel beter. De spanning wordt opgebouwd, vanaf dan wordt het meer een boek wat je ook voor je plezier zou lezen.
De schrijfstijl is mooi maar langdradig, ik snap zeker waarom dit boek op de literatuurlijst staat. Maar het is ook een belangrijk boek, waarin zeker niet alles goed komt. Boeken over oorlog zijn belangrijk, want het mag nooit weer gebeuren. We moeten leren van onze fouten.
Er zitten ook levenslessen in het boek, vaak meegegevn door de personages. Dat je iedereen moet helpen, altijd optimistisch moet blijven. In oorlogen gaan mensen dood, maar in dit boek wordt dat niet als een zwaar onderwerp besproken. Het is een zwaar onderwerp natuurlijk, maar niet iedere keer wordt er zo de nadruk op gelegd.
Als je alles bij elkaar optelt vind ik dit een geslaagd literatuur boek. Niet het beste boek wat ik ooit heb gelezen, maar zeker ook niet het slechtste. Dus ja ik zou zeggen dat dit een Yeah is.
