Boekblog #19: Tot de zon aan de horizon vriest
Tot de zon aan de horizon vriest van Kathelijn Vervarcke.
De cover:
Je ziet twee mensen die tegen elkaar aangeleund staan, er boven staat in ruwe letters de titel. De cover is simpel maar ook veelzeggend, je ziet dat zij onzeker is en dat hij verdriet heeft. Maar vooral zie je de liefde, ondanks de pijn.
Het verhaal:
Lander en Chinouk hebben allebei een moeder met een psychotische kwetsbaarheid. Al snel ontstaat er een grote vertrouwelijkheid tussen hen. Om de gapende krater in hun hart te vullen, klampen de tieners zich stevig aan elkaar vast. Beide gezinnen gaan echter anders om met de ziekte van hun moeder en dat stelt de relatie van Lander en Chinouk zwaar op de proef. Zal hun liefde sterk genoeg zijn om samen een nieuw evenwicht te vinden?
De schrijfster:
Het is het tweede jeugdboek van de schrijfster. Je ziet dat ze weet wat ze doet, dat merk je aan de schrijfstijl en aan de woordkeuze. Vroeger was ze raadslid maar dat gaf ze op om helemaal te kunnen gaan schrijven.
Mijn mening:
Dit boek is alles op het zelfde moment, het is verdrietig, ruw zoals het echte leven en bovenal ontzettend mooi. Een boek over psychose en liefde, hoe moeilijk dat samen gaat. Het is interessant maar ik las het niet omdat ik meer over dit onderwerp wilde weten. In het boek word de liefde tussen Chinouk en Lander heel mooi uitgewerkt, maar ook de angst voor Theo en de verwarring die ze voelt voor haar moeder. Ik vind dat iedereen dit boek moet lezen, al is het maar voor wat je ervan leert.
Dit boek krijgt van mij een verdiende 5 sterren!!
